https://www.youtube.com/watch?v=Qb7CPNdt3Dc Orada duruyor. O an, ona bakan biri, gözünün sadece tek bir insanı ayırt edebilecek şekilde yaratıldığına inanabilir. Farkında değil ki başka bir göz de heyecan ve merak içinde kıvrandığı duygularını, on metre ilerisinde hafızasına emiyor, ezberliyor... İlk o görmüştü, şimdi de ben. Kısa bir uykudan, kurabiyeli ve tiramisulu bir günden kalma. Üşümemek için çivit mavisi ince bir mont giymiş. Üşümek ve yazın ortası! Sabahın 5‘i diyedir. Sabahın 5’i ve zamanda ikinci kırılma. Boğazıma sarılmış kollarda bulduğum huzur. Bütün huzursuzluğumun yok olduğu o an! Sen geldin, benim deli köşemde durdun Bulutlar geldi, üstünde durdu Merhametin ta kendisiydi gözlerin Merhamet, saçlarını ıslatan sessiz bir yağmurdu Bulutlar geldi, altında durduk Ev. Ruhumla yüzlerce kez geldiğim bu ev. Ruhumu kapı arkasına astığım bu oda… Bu balkon… Merhaba, uzun bir yoldan geldim. Sana teslim olup, sende yok olup, sensiz kalmaya korkmaktan geldim. Ve...